This website uses cookies so that we can provide you with the best user experience possible. Cookie information is stored in your browser and performs functions such as recognising you when you return to our website and helping our team to understand which sections of the website you find most interesting and useful.
Ο όρος εκπαιδευτικό δράμα (θεατρικό δρώμενο), χρησιμοποιείται εκτενώς στην Αγγλία από τη δεκαετία του ’50 και εφαρμόζεται έκτοτε ως τεχνική διδασκαλίας, με σκοπό να φέρνει τα παιδιά αντιμέτωπα με την πραγματικότητα και να τα εξοικειώνει με αυτή. Οι θεατρικές εκπαιδευτικές εφαρμογές χρησιμοποιούν τη διάδραση για να πετύχουν την ανάπτυξη της ατομικότητας, της κοινωνικής προσαρμογής και της ομαδικής εργασίας.
Η προσέγγιση του εκπαιδευτικού δράματος δεν δίνει έμφαση στην πλοκή και εστιάζει απλά στην κοινωνική πραγματικότητα. Ως εκπαιδευτική μέθοδος δε, βασίζεται στην «υποκριτική» και την ανάληψη ρόλων, που έχουν άμεση σχέση με την πραγματικότητα.
Ο όρος εκπαιδευτικό δράμα συμπεριλαμβάνει τη μέθοδο, την τέχνη και την εκπαίδευση. Το εκπαιδευτικό δράμα βασίζεται στην ομαδική διάδραση, δηλαδή στην επίδραση κάθε μέλους της ομάδας πάνω στα υπόλοιπα μέλη και αντιστρόφως. Εφόσον το δράμα είναι το σημείο εκκίνησης, τα γεγονότα που εκτυλίσσονται εκφράζουν και απεικονίζουν μέσα από τον μύθο την ίδια τη ζωή των μαθητών. Συζητώντας την κοινωνική διάσταση της πραγματικότητας και βρίσκοντας λύσεις σε συγκεκριμένα προβλήματα, αυτοί που συμμετέχουν βλέπουν τη δική τους ζωή να ζωντανεύει μέσα από ένα θεατρικό μέσο. Βλέπουν επίσης ότι βρίσκουν λύσεις, απολύτως βγαλμένες μέσα από τη δική τους πραγματικότητα και μαθαίνουν την ουσία μιας κατάστασης, χρησιμοποιώντας όλες τους τις αισθήσεις, εμπειρικά.
Οι περισσότερες αναπτυγμένες χώρες, είναι ευαισθητοποιημένες σε θέματα πολιτιστικής αγωγής στη σχολική εκπαίδευση, όπου τα τελευταία χρόνια ενθαρρύνεται η συμμετοχή των μαθητών στις Τέχνες και τον Πολιτισμό εντός κι εκτός του σχολικού προγράμματος. Στόχος των προγραμμάτων αυτών είναι ο εμπλουτισμός του περιεχομένου της σχολικής εκπαίδευσης, μέσω της διευρυμένης προσέγγισης του πολιτισμού και μέσω της σύνδεσής του, ως μέσου μάθησης, με άλλους γνωστικούς τομείς.
Στην Ολλανδία αντιπροσωπευτικό δείγμα της σύγχρονης εκπαιδευτικής πρακτικής αποτελεί το εθνικό πρόγραμμα «Πολιτισμός και Σχολείο», μέσω του οποίου προωθούνται οι Τέχνες ως εκπαιδευτική μέθοδος. Αλλά και σε όλες τις προηγμένες χώρες, το θέατρο θεωρείται ως μία άριστη πρακτική για τη μεταφορά γνώσεων σε μαθητές σχολείων και ακολουθούνται παρόμοια προγράμματα με αυτό της Ολλανδίας.
Για να περάσει μία θεατρική παράσταση στην περιοχή του εκπαιδευτικού δράματος, πρέπει να διατεθεί στους κηδεμόνες και εκπαιδευτικούς έντυπο υλικό, το οποίο θέτει ερωτήματα και προσφέρει απαντήσεις, ώστε να εμπεδωθούν τα διδάγματα της παράστασης.